Was het niet Jules Deelder die reclame maakte voor ‘Lechner, de lekkere lichte borrel’? Dat is het eerste waar ik aan denk als ik de naam ‘Lechner’s Liste’ op een bierboek zie. Maar dit is echt iets anders. ‘Lechner’s Liste: traditionelle Brauereien in Deutschland’ is een overzicht van 750 Duitse bierbrouwerijen geschreven door Georg Lechner. Een bierfanaat zoals je ze zelden tegenkomt. Hij brengt zelfgetapt bier in beugelflessen op markten aan de man, slaapt in een bierton van 42 hectoliter en hij heeft een biermuseum in Oelde (Westfalen), in de Pott’s brouwerij.

Het boek is prachtig geïllustreerd met oude etiketten, vilten en bierpullen. Bijzonder is dat in een bijlage de brouwerijgroepen onder elkaar staan, met alle dochterondernemingen plus de productie in hectoliters. De grote concerns Carlsberg, AB-Inbev en Heineken zijn ‘verborgen’ aanwezig. De grootste brouwgroep is Oetker. De grootste merken in Duitsland zijn Krombacher, Warsteiner en Bitburger.

Georg maakt zich er boos over dat Duitsers massaal hun eigen lokale brouwerijen laten liggen. Hij vindt het een plicht dat je bier van eigen bodem drinkt. En omdat dat bier niet in grote efficiënte brouwerijen wordt geproduceerd maar ambachtelijk wordt gebrouwen, is het ook wat duurder. Maar dat is dan maar zo.

Het boek stamt uit 2008 en sindsdien zijn er alweer veel ontwikkelingen geweest in de bierwereld. Maar de trots op het lokale bier verdwijnt niet. Dat merkte ik in de Harz, waar een aantal mensen spontaan gaan glunderen als ze vertellen over ‘hun’ Altenauer brouwerij. In het restaurant van de Rammelsberg mijn, die duizend jaar in bedrijf is geweest en de Unesco werelderfgoedstatus heeft, kreeg ik met liefde een bierviltje overhandigd. In Goslar heb je Brauhaus Goslar (met Gose bier) en in de Oost-Harz brouwerij Wippra. De grootste brouwerij in de regio is Hasseröder, onderdeel van AB Inbev.

De bierconsumptie in Duitsland daalt al jaren en het aantal brouwerijen dat sluit neemt toe, mede door de permanente prijsoorlog van grote brouwers. Bijna nergens is bier zo goedkoop als in Duitsland. Behalve in Nederland, als we het hebben over pils in de supermarkt (want in de horeca zijn we duur). Bijna overal in Duitsland kun je op een willekeurig terras gaan zitten om daar slechts drie euro te betalen voor een halve liter pils, weizen of dunkles weizen. Op de meest toeristische plek van Berlijn, pal naast de Reichstag, kost een halve liter Paulaner op het terras 4,80 euro. In de supermarkt moet je serieus moeite doen om meer dan een euro voor een flesje bier te betalen. In de plaatselijke Edeka vond ik een koelvitrine met speciaalbier, op een zichtlocatie vlak voor de kassa. Het duurste bier was een 0,6 liter Rauchweizen van, ik meen, een brouwerij in Keulen. Het bedrag? Schrik niet: 6,50 euro. Dat valt reuze mee. Bij ons zie je inmiddels flessen bier bij de gespecialiseerde Mitra’s voor 15 tot 25 euro.

Wat ik mooi vind is als oude bierstijlen als het ware weer herontdekt worden, dat verschillende regio’s verschillende bierstijlen hebben. En dat niet alle nieuwe kleine brouwerijen ineens een dubbelgehopte IPA gaan brouwen. Speciaalbierslijters zijn dan de stapelplaatsen van de bijzondere brouwsels van heinde en verre. Om klanten wegwijs te maken in de wereld van bier. Zodat je als je op vakantie gaat nieuwsgierig bent naar de lokale bierspecialiteiten.

Georg Lechner slaapt hierdoor nog wel een tijd rustig in zijn bierton. Omdat zijn geliefde landbieren, rauchbieren, helles en dunkles nog jaren in zijn regio gebrouwen worden.

Jan Willem Wolff, bierfanaat en één van de 25 Zware Jongens die brouwerij Maallust hebben opgericht blogt voor Beerders over alles wat met bier te maken heeft. Hij brengt ons mooie verhalen over bier, de bierwereld en alles wat je er met een beetje fantasie omheen kunt bedenken.