Ik maak me druk om verdwenen Nederlandse bieren. Ik zou me ook druk kunnen maken over verdwenen Nederlandse brouwerijen. Maar als verzamelaar vind ik het ergens ook wel fijn als viltjes of glazen in de beleving meer waard worden omdat een brouwerij niet meer bestaat. En van sommige brouwerijen vind ik het vanwege hun bieren niet erg dat ze niet meer bestaan, zoals Hengelo, Oranjeboom en, met stip op 1, de Noorderbierbrouwerij in Alkmaar. Hun bieren roken naar overgeefsel (sorry) en ze smaakten niet veel beter. Opgeruimd staat netjes. Hoewel het dan wel weer jammer is dat de deels monumentale gebouwen ook worden gesloopt (Oranjeboom en Hengelo). Ook Dommelsch staat op de lijst van brouwerijen die binnenkort gaan uitsterven. Maar als onderdeel van AB Inbev, zoals de grootste bierbrouwer ter wereld tegenwoordig heet, was het misschien toch al geen echte brouwerij meer. Ik houd mijn hart vast voor Hertog Jan. Vooral het pand. Want de smaak van met name de onlangs geherintroduceerde HJ Tripel is al verpest. Volgens mij is het Leffe.

Met verdwenen bieren bedoel ik de bieren die ik zelf heb geproefd toen ze op de markt waren en die ineens zonder reden of uitleg niet meer verkrijgbaar waren. Ik beperk me tot de bieren die ik lekker vond, waar niet een 100% alternatief voor is en die ik dus mis.

Mijn lijst “heimweebieren” ziet er als volgt uit. Op 10 staan de verdwenen bieren van de Arcener Bierbrouwerij: Arcener tarwe, Altforster Alt, Arcener Stout en Arcener Meibock. Op 9 staat Leeuw, met name de eigenwijze 0,5 l. beugelfles pils. Op 8 staat de Bavaria Tarwebock / Hooghe bock. Een paar jaar geleden vervangen door een zoete bok (met een fraai retro etiket), die het niet haalt bij een van de betere bokbieren als die tarwebock. Op 7 staat de Alfa Super Dortmunder. Het kan zijn dat die nog bestaat, maar ik zie hem nergens, ook niet bij speciaalbierslijters die honderden soorten Nederlands bier hebben. Op 6 staat de Corvus van Quist uit Ezinge, een stoutbier.

Op 5 staat Ridder. Met hun pils en met Ridder Maltezer. Op 4 staat Gulpener X-pert. Op 3 staan de gewone Weizen en Dunkles Weizen van Grolsch. Veel van hun speciaalbieren vind ik veel te zoet, zoals het bokbier, de winterbock, voorheen de Wintervrund, maar deze twee vond ik prima. Bestaan ze nog? Ze zijn in elk geval slecht verkrijgbaar. Op 2 staat de Nijmeegse tripel van Raaf. Brouwerij Raaf werd gekocht door Oranjeboom vanwege het succesvolle Raaf witbier. Oranjeboom had geen witbier en kocht zo een recept en marktaandeel. De prijs was dat de overige Raaf bieren kaltgestellt werden. Later werd Oranjeboom zelf kaltgestellt. Inmiddels is Oranjeboom pils bezig aan de derde herintroductie op de markt. Waar het wordt gebrouwen? Overal en nergens. Waardeloos dat deze informatie nog steeds niet verplicht is in Nederland.

Op 1 staat Van Vollenhovens Stout van Heineken. Een stout met een lichte koffiesmaak. Uniek! En zeer betaalbaar. Waarom nam Heineken de Ierse stoutbrouwer Murphy’s over, schonken ze dat een tijdje in de stedelijke café’s en daarna niet meer, maar werd Van Vollenhoven’s Stout altijd als stiefkindje behandeld? Sinds enkele jaren wordt het via een stichting die de rechten heeft gebrouwen. Maar de smaak is er beslist niet beter op geworden.

Mijn droom is dat ik op een dag wakker word, naar de slijter ga en daar een sixpack Van Vollenhovens Stout zie. Voor € 1,30 per flesje, vergelijkbaar met 30 jaar geleden toen ik dat in guldens neerlegde. En die andere bieren van mijn top 10 verdwenen Nederlandse bieren liggen ernaast op het schap.

Echte wensen worden vervuld.

Jan Willem Wolff, bierfanaat en één van de 25 Zware Jongens die brouwerij Maallust hebben opgericht blogt voor Beerders over alles wat met bier te maken heeft. Hij brengt ons mooie verhalen over bier, de bierwereld en alles wat je er met een beetje fantasie omheen kunt bedenken.