Het was een prima 1-April persbericht. Met enige boosheid las ik het nieuws die langzaam op de biersites doorsijpelde. “Schultenfrau, ons bier voor échte vrouwen! Heerlijk fris pils met een vleugje prosecco en een snufje chocolade. Perfect voor een avondje met de meiden of gewoon lekker bingen op de bank.”

Trots pronkte het ook op de website van de Aldi. Eerst wil ik even gemeld hebben dat het me heerlijk lijkt. Of je het nog pils mag noemen valt over te discussiëren, maar variëren met bier ben ik altijd fan van. Dat chocolade en prosecco gemixt kan worden lijkt me discutabel, maar ik ben benieuwd. Blow me away. Desondanks gingen de nekharen toch lichtelijk de lucht in na het lezen van dit bericht.

Natuurlijk klopte dit dan ook niet helemaal. Of zelfs; helemaal niet. Maar waar komt het vandaan dat vrouwenbier überhaupt een classificatie is. Waarom besloten we ooit dat als we in een mooi biertje een kers of andere zoetigheid toevoegen, het ineens een vrouwenbier is? Kunnen vrouwen een zwaarder bier niet aan, of gunnen we mannen de frisse tint van een witbier (met complimenterend citroentje) niet?

Bier voor échte vrouwen is net zo’n farcé als bier voor échte mannen. Bier is voor mensen. Van een heerlijke Lindemans Kriekenbier in het zonnetje tot de zware stout op de herfstavond. Één april-grap of niet, ieder bier is mensenbier.

Dus, mannelijke lezer, daag jezelf eens uit en bestel binnenkort eens een kriekenbier op het terras. Of vrouwelijke lezer, daag jezelf even uit en denk verder dan je gebruikelijke rädler. Biervariatie is prachtig; maak er gebruik van.