Wielrennen en bier gaan hand in hand. Denk alleen maar aan de Amstel Gold Race. En denk ook maar aan de vele wielertoeristen die onder het maken van hun wekelijkse zondagochtendritje al denken aan de tripels die ze tijdens de pauze zullen bestellen (for the record: dit juich ik niet per se toe). En wist u dat Buckler ooit een wielerploeg had? En de combinatie wielrennen en bier gaat natuurlijk nog veel verder.
Zegt u wielrennen, dan zegt u automatisch ook de Tour de France. Het toeval wil dat deze morgen begint in Düsseldorf. En, ik kan u verzekeren, de Tour de France kijken met een speciaalbiertje binnen handbereik is misschien wel de beste manier om de maand juli door te komen. Ik zag Tom Dumoulin vorig jaar een prachtige bergetappe in de Pyreneeën winnen terwijl er een Westmalle Tripel naast mij stond. De wereld is dan heel mooi.
Dus u begrijpt dat ik extra blij werd toen Douwe en Michael mij vertelden dat Kwaremont in de box van juli 2016 zou zitten. Want Kwaremont is misschien wel de ultieme combinatie tussen bier en wielrennen.
Kwaremont is een dorpje in de gemeente die luistert naar de prachtige naam Kluisbergen. Het is tevens een ophoging in het Vlaamse landschap gelegen in het epicentrum het zo beruchte heuvelland, al kennen we die als Oude Kwaremont. Het is geen berg, die Oude Kwaremont, maar de glooiing zorgt wel voor een hoop pijnlijke grimassen en dus aangename plaatjes. Als u de eerste zondag van april toevallig naar de uitzending van de Ronde van Vlaanderen loert kunt u dat waarschijnlijk beamen. Keihard stuiteren de beste fietsende dames en heren ter wereld over de beruchte Vlaamse kasseien. Terwijl zij stevig door elkaar worden geschud staan hele volksstammen langs de kant om ze hartstochtelijk toe te juichen. Wie wint dit jaar Vlaanderens mooiste?
Als u goed naar de mensen achter de omheining kijkt ziet u er een aantal staan met een mooi glas in de linkerhand. Het zijn de echte liefhebbers. Wat drinken ze? Hetzelfde als wat er in de Beerders box van juli zit; Kwaremont bier. De hele dag discussiëren ze met elkaar over van alles en nog wat terwijl ze van tijd tot tijd nippen aan het goddelijke goudgele drankje: het gaat over het weer, de geruchten in het dorp, de wereldpolitiek, nogmaals het weer en natuurlijk de koers. Dit doen ze doorgaans in een welhaast onverstaanbaar taaltje dat ze Vlaams noemen. Als de wielrenners voorbijkomen juichen ze vol passie. Het is een enig gezicht. Het zijn zulke figuren die de koers extra cachet geven.
Kwaremont bier komt dus uit het kloppende hart van de koers: België. De slogan van Kwaremont bier de slogan luidt: gebrouwen voor kopmannen. Moet ik u nog meer van de link met het wielrennen overtuigen?
Toen Fabian Cancellara afgelopen jaar zijn laatste Ronde van Vlaanderen had volbracht kon hij maar aan twee dingen denken. Hij vond het allereerst jammer dat hij bij zijn laatste poging niet heeft kunnen winnen. Maar, na de tocht van 262 kilometer over de Vlaamse hellingen en kasseienstroken dacht hij allereerst maar aan één ding. Een Kwaremont.
De mooiste combinatie tussen wielrennen en bier vind ik dan ook de volgende.
Begin dit jaar was het enorm lekker weer op een zondag. Een blik op de kalender leerde mij dat ik een vrije dag had. Op zondag is dat voor mij een unicum, dus ik besloot er maar gebruik van te maken. Het voelde alsof het dertig graden was in juli. In werkelijkheid was het net februari en een graadje of twaalf, dertien, en dan ben ik waarschijnlijk nog optimistisch. Ik gooide de krant met een sierlijke boog in de hoek en begon gewoon te fietsen. Geen idee waarheen. Korte mouwen, korte broek, maar natuurlijk! En wat een rondje van veertig kilometer zou worden werd ineens bijna negentig kilometer. Zo hoort dat.
Een uur of half vijf. Klaar. Ik rij achterom en zwaai naar mijn ouders, die lekker in de sauna zitten. Het vijftienhonderdmeterkuchje vertelt mij dat het een hele goede training was. Ik zet mijn fiets binnen, gooi mijn helm af en zet linea recta koers naar de koelkast. Daar staat de Kwaremont al op mij te wachten. Zes procent voor deze kopman. Het lacht me toe. Ik schenk het in en neem plaats op een bankje om de laatste zonnestralen van de dag mee te pikken.
33 centiliter volmaakt geluk.
Pas drie minuten later besef ik me dat ik mijn helm nog op heb.
Tot slot: tijdens de grootste wielerwedstrijden ter wereld mogen sommige renners die al op forse achterstand zijn gereden al eens genieten van een biertje om de pijn van de inspanning wat te verzachten. Het ultieme voorbeeld daarvan is Adam Hansen, de onbetwiste bierkoning van het peloton.
Zelf ook genieten van jouw bier-moment na het wielrennen? Lees alles over Beerders!
Geef een reactie