15 oktober 2015, even na acht uur ‘s avonds. Ik heb een bericht ontvangen van Michael, zo vertelt het schermpje van mijn telefoon mij. Het betreft een WhatsAppje: “Hoe laat ben je er?” Geen typische vraag voor een donderdagavond, maar ze is nu zeker gerechtvaardigd. Vannacht is de nacht dat het moet gebeuren. Vannacht moet Beerders’ site er klaar voor zijn om publiek te worden. Een spannende nacht. “Zo rond 22.00 uur” is mijn antwoord. Al snel verschijnt er een duimpje op mijn scherm.

Wat moet er nog gebeuren? De afgelopen weken is er immers al ontzettend veel werk verzet. Maar toch moeten de landingspagina, de FAQ, de sociale kanalen en meer fraais nog wel even geoptimaliseerd worden. Je kunt immers maar één keer een eerste indruk maken. Uiteraard moet er na de lancering ook nog een hoop gebeuren aan de site, maar dat heeft nog wel tijd. En om eerlijk te zijn: de site van Beerders (net als het volledige concept) zal denk ik ook nooit af zijn. En dat is maar goed ook.

Als ik uiteindelijk de woonkamer van de familie Dijkstra in loop staat er al een koele, goudgele traktatie op mij te wachten. Het is een Affligem Tripel; mooi om in de stemming te komen. Het is het begin van wat je, qua genuttigde dranken, zou kunnen omschrijven als een omgekeerde werkdag. Een gewone werkdag wordt immers niet begonnen met bier, maar koffie. En doorgaans wordt ‘ie afgesloten met bier. In dit geval – u raadt het al – was het koffie.

Gedurende de nacht wordt er misschien iets te hard gelachen om kattenfilmpjes en geluisterd naar mooie, intieme muziek. Daarnaast herinner ik me een zak pittige rijstzoutjes die opvallend snel leeg was. O, en er wordt keihard gewerkt om puntjes op een bepaalde letter uit het alfabet te zetten. Onderstaande foto, gemaakt tijdens die werknacht, geeft een mooi sfeerbeeld.

Het wordt eigenlijk ongemerkt later en later, en uiteindelijk is het zo rond half zeven als ik dan toch het ‘kantoor’ verlaat. Als ik de twee kilometer naar huis heb gefietst en de deur naar de woonkamer open zie ik mijn vader al aan het ontbijt zitten. “Goedemorgen”, klinkt het quasi-geamuseerd.

Hoe zagen de daaropvolgende weken eruit? Het bleef hard werken. Er moest nog van alles geregeld worden. Ach, zo hoort dat in een opstartfase. Regelmatig hadden we zelf ook even een rustmomentje nodig. Handig; konden we gelijk zien of ons concept een beetje aanslaat.

Maar uiteindelijk konden er dozen worden ingepakt.

En, jawel, na maanden van voorbereiding was ‘ie daar dan eindelijk: die eerste box.

Ik zal niet ontkennen dat ik best blij was toen ik hoorde dat die eerste doos keurig in Groningen was afgeleverd.

Het was een periode waarin er veel werkclichés uit de kast konden worden gehaald. Er werd vol liefde en passie gewerkt aan een zo goed en zo mooi mogelijk product. De kantoortaal die mij altijd zo stoort bleef gelukkig achterwege in het hele traject. Er hoefden geen piketpaaltjes te worden geleveld zodat iemand anders daar weer een ei over kon leggen, of zoiets. Gewoon aanpakken. Het maakt volgens mij duidelijk hoe je Beerders zou kunnen omschrijven: geen woorden, maar daden.

En nu zitten we weer in zo’n fase waarin er veel ontwikkelingen zijn bij Beerders. Het afgelopen jaar hebben we al veel broeders (en zusters!) mogen verwelkomen en komend jaar hopen we dat er nog veel meer mensen bij het broederschap aansluiten. Om dit mede te bereiken zijn wij ook veel van plan om het wij-gevoel te bevorderen. Wat we daarvoor willen doen? Denk bijvoorbeeld aan ontmoetingen, reportages over bijzondere brouwers, bierglazen, ijzersterke blogs en meer. Maar daarover binnenkort meer…

Maar Beerders blijft natuurlijk vooral draaien om het leveren van die box (die overigens nog tot en met 31 oktober met €5,- korting te bestellen is). Alles draait om jouw momenten van rust.