Verona, Italië, 26 juli 2005. Het plaatselijke amfitheater zit vol met zomers geklede mensen. Vol spanning wachten ze op dat wat gaat komen. Een heel leger muzikanten zit klaar. Ze beginnen te spelen, terwijl de piano nog onbemand is. Toch duurt het onder de klanken van de marimba niet lang eer ook die plek is vergeven, want daar komt de maestro al op het podium gelopen. Een luid applaus wordt gevolgd door een minzame buiging en een korte wandeling naar de kruk. Direct worden de handen op het klavier geplant en worden de eerste woorden gezongen. 

De registratie van het concert dat Paolo Conte en zijn band gaven in de sfeervolle arena van Verona leent zich perfect voor een avondje goed ontspannen. Dat kan, zoals ten tijde van het concert, op een mooie, zwoele zomeravond. Maar ook in de winter is het geweldig luistermateriaal voor bij een knisperend haardvuur. Nog beter is om de DVD van het concert in huis te halen, want ook visueel zit het geheel geweldig in elkaar. Echt een aanvulling op de muziek. Het concert duurt langer dan de lengte van een gemiddeld Beerders-moment, maar het is de moeite waard om het helemaal uit te zitten.

Paul Jambers had Paolo Conte in zijn hoogtijdagen als volgt kunnen introduceren: “Overdag is hij advocaat, maar ‘s nachts schrijft hij de mooiste liedjes”. In alle stilte en rust kunnen schrijven; niets werkt voor hem beter. Eerst schrijft hij vooral voor anderen, maar als zijn karakteristieke stemgeluid wordt ontdekt schrijft hij ook voor zichzelf. En hoe. Zijn muziek is zowel binnen als buiten Italië ongekend populair. Fans van zijn muziek zijn overal ter wereld te vinden.

De liedjes gaan veelal over de alledaagse dingen in het leven. Soms zijn dit wonderlijke situaties (Aguaplano gaat bijvoorbeeld over iemand die tijdens een vlucht met zijn watervliegtuig ineens een piano in het water ziet liggen). Aan politieke statements waagt hij zich niet. De liedjes zijn voor stuk geschreven in het Italiaans. Maar soms zit er ineens een Engelse frase tussen. Italiaans is volgens Conte geen muzikale taal, dus het gebruik van Engelse zinnen en woorden maakt het componeren wat eenvoudiger. Voor de reguliere Nederlander is het leuk om soms eens woorden te horen die wel gekend zijn. Voor Italianen, die niet meteen allemaal bekend staan om hun goede Engels, heeft het op hun beurt ook zeker wat om er ineens zo’n kreet tussendoor te horen. De liedjes van Conte prikkelen de fantasie. Er is volop ruimte voor eigen interpretatie. En dat is misschien wel de grootste kracht.

Toch zijn er ook hele stukken waarin er geen woord wordt gezongen. De liedjes zijn niet alleen maar simpele vertellingen, maar moeten vooral sfeer meegeven. De muzikanten in de band krijgen alle ruimte om te tonen wat ze uit hun instrumenten kunnen persen. Toch dient het spel altijd het grotere belang. Het is niet zomaar spelen om het spelen; het lied moet er beter van worden. Conte en zijn orkest slagen daar glansrijk in.

Alle klassieke liedjes komen voorbij. ‘Max’, ‘Sparring Partner’, ‘Come Di’, ‘Sotto Le Stelle Del Jazz’ en ga zo maar door. Kenners van ’s mans oeuvre weten dat dat de liedjes zijn waar je voor naar een concert komt. Van uitbundig gaat het soms direct over naar mysterieus, zoals bijvoorbeeld in ‘Alle Prese Con Una Verde Milonga’. Het publiek geniet, getuige het applaus, met volle teugen. Persoonlijk hoogtepunt is de bijna elf minuten lang durende versie van Diavolo Rosso. Het opzwepende lied vertelt het verhaal van de Italiaanse wielrenner Giovanni Gerbi, die evenals Conte uit het plaatsje Asti kwam. Maakt dit uit? Eigenlijk niet. Als dit nummer een voordracht uit het telefoonboek bleek te zijn had ik het ook prachtig gevonden.

Tijdens de toegift wordt het overbekende “It’s wonderful, it’s wonderful” uit Via Con Me – onder meer bekend geworden door een bierreclame – hartstochtelijk meegezongen door het publiek. Ze geven daarmee direct mijn recensie over dit concert. Mijn Westmalle Tripel is al een tijdje op als het laatste applaus de kamer vult.

Dit is de eerste bijdrage voor de Beerders Albumlijst. Elke maand doen we een suggestie voor de soundtrack bij jouw Beerders-moment. Waar luister jij graag naar onder het drinken van een goed glas bier uit onze box? Laat het ons weten op Facebook. Of op Twitter. Liever mailen? Onze inbox staat altijd open voor jouw suggesties!