Bij Beerders hebben wij onze mond vol van het verliesmoment. Het is vaak te horen in onze misschien soms iets te enthousiaste praatjes over ons concept. Hoe jammer wij het ook vinden dat het leven niet alleen maar uit gelukzalige momenten bestaat, wij zijn realistisch genoeg om te beseffen dat het leven doorgaans verre van ideaal is. Leven is een uiterst dynamisch proces, met ups en downs. proberen om van (de periode na) een verliesmoment het beste te maken. Zoals jullie weten proberen wij met de Beerders Albumlijst jullie suggesties te geven voor mooie soundtracks tijdens jouw Beerders-momenten. Waar het eerste album in de lijst gevoelige liedjes afwisselde met nummers waar een ongeremde vrolijkheid vanaf spat, is dit een album met alleen maar liedjes die te omschrijven zijn als ‘triestig’. Verwacht op dit album geen groteske, uitbundige up-tempo liederen. Ingetogen en intiem zijn betere omschrijvingen.

Ze zeggen weleens dat Frank Sinatra er nog in zou slagen om het telefoonboek goed te laten klinken. En, het moet gezegd, er zijn weinig stemmen zo herkenbaar als die van de crooner. ‘New York, New York’, ‘Mack The Knife’, ‘I’ve Got You Under My Skin’ en ga zo maar door. Nu zouden wij heel gemakkelijk een Greatest Hits album kunnen aanbevelen (ook ideaal voor een Beerders-moment), maar wij kiezen nu voor een conceptalbum.

Terecht ook, want dhr. Sinatra is zo’n beetje de uitvinder van dat type album. ‘In The Wee Small Hours Of The Morning’ en ‘Songs For Swingin’ Lovers’ zijn stuk voor stuk klassiekers uit het toch al rijke oeuvre van Sinatra. Toch is dit album de persoonlijke favoriet van de meester zelf. En dat snap ik dat heel goed, ook al is het moeilijk kiezen.

De geweldige zang en de meesterlijke begeleiding werken geweldig samen. De chemie tussen het orkest en de zanger is heel fijn. Het maakt dat deze plaat voelt als een troostende hand op je schouder. Dit album bevat weinig harde uithalen of snerpende trompetten. Met liedjes als ‘Ebb Tide’, ‘Guess I’ll Hang My Tears Out To Dry’, ‘Gone With The Wind’ kabbel je heerlijk naar het einde van je welverdiende Beerders-moment.

Eén nummer er nog eens extra uit. Want hoe grappig Ol’ Blue Eyes ook kon zijn tijdens zijn concerten, als hij na de piano-intro de eerste woorden van ‘One For My Baby (And One More For The Road) begon te zingen, wisten alle aanwezigen dat ze waren aanbeland bij de vierenhalf meest intense, intieme momenten van de show. Het is een a-typisch lied, en dat is juist de grote kracht. Ook het universele in de tekst spreekt mij ontzettend aan. Ik kan u allen aanraden om het album met dit nummer af te sluiten.

Kortom: verliesmoment? Trek de dop van het bier uit onze box af en beluister het album hieronder.